درمان عفونت جراحی

درمان عفونت جراحی

بزرگترین سد دفاعی بدن پوست می باشد، فلور نرمال پوست هم در ایمنی نقش دارند . دستگاه ادراری تناسلی، سیستم صفراوی پانکراسی و مجرای تنفسی تحتانی فاقد هر گونه میکروب هستند . پروتئین لاکتوفرین و ترانسفرین در کنار فیبرینوژن در دفاع نقش دارند . در حفره شکم ، پمپ دیافراگم، امنتوم و ایلئوس در مجموع سعی در مهار عفونت ها می کنند . به طور مثال در عفونت آپاندیس ، امنتوم و لوپ های روده در سمت راست و تحتانی شکم تجمع کرده و در اصلاح عفونت را Walled off می کنند .

عفونت چیست ؟

وجود میکروارگانیسم در بدن، یافته های کلاسیک در محل عفونت پوستی شامل(درد) dolor،(تورم) rubor و(قرمزی) color می باشد .

پروفیلاکسی از عفونت جراحی

در مواردی که دستکاری و جراحی روی بدن انجام می شود، باید با رعایت اصولی از ایجاد عفونت در بیمار جلوگیری کنیم . برخی اصول مطرح در کنترل عفونت عبارتند از :
شست و شوی دست و ساعد قبل از اعمال جراحی : تناقضات در این زمینه بسیار زیاد است . خود آب مورد استفاده حاوی میکروب های فراوان است و اینکه واقعا شست و شو با بتادین و سپس استفاده از آب شهر با مقادیر فراوان میکروب چقدر می تواند در پروفیلاکسی نقش داشته باشد به شدت زیر سوال است . با این تفکر برخی پیشنهاد استفاده از آب استریل دادند، اما در کسری از ثانیه فلور میکروبی موجود در پوست که در خلل و فرج پوست وجود دارند، مجددا به حالت قبل بر می گردند . نکته مهم هنگام استفاده از غالب این محلول ها این است که پس از استفاده ، محلول خودش روی پوست خشک شود . استفاده از آب سبب نفوذ این محلول ها به پوست می شود .

رعایت اصول استریلتی در اتاق عمل

تا جایی که ممکن است باید اتاق عمل استریل باشد و از ورود و خروج بی مورد به داخل اتاق عمل خودداری شود .
استفاده از عوامل ضد میکروبی روی پوست بیمار قبل از برش جراحی، در مطالعات مختلف سودمند بودن این روش ثابت شده است .

کوتاه کردن مو

(استفاده از تیغ سبب بهم خوردن سطح دفاعی پوست می شود متعاقب زخم های متعاقب استفاده از تیغ )امروزه کوتاه کردن مو توسط cliper مطرح است .

استفاده از کفش های مخصوص در اتاق عمل

مطالعات نتایج بسیار متناقض داشته است . به نظر نمی رسد روش معمول تعویض کفش ها در کنترل عفونت نقش داشته باشد .
کنترل قند خون و جلوگیری از هیپوکسی و هیپوترمی حین جراحی اثر ثابت شده ای دارد .

ریسک فاکتورهای ابتلا به عفونت

ریسک فاکتور های مربوط به میزبان:

سن بالا، سن خیلی پایین، نقص ایمنی ، چاقی ، دیابت، پروسه التهابی مزمن، سو تغذیه، بیماری عروق محیطی ، آنمی ، رادیوتراپی، بیماری پوستی مزمن ، جراحی اخیر ، مصرف سیگار ، نارسایی کلیه و…از عوامل تاثیر گذار هستند .

ریسک فاکتور های موضعی :

رعایت نکردن ضد عفونی پوست قبل از جراحی ، استریل نبودن وسایل اتاق عمل، عدم رعایت آنتی بیوتیک پروفیلاکتیک، نکروز موضعی در محل، هیپوترمی ، هیپوکسی .

فاکتور های میکروبی:

اقامت طولانی در بیمارستان ، ترشح توکسین، مقاوم شدن میکروب ها همگی می توانند از عوامل موثر در بروز عفونت شناخته شوند .